Spiegelen

De foto hiernaast spreekt boekdelen over de spiegelende aard van relaties, hoe we onszelf leren kennen door de omgang met anderen. Voor ons is spiegelen niet alleen iets dat speelt tussen mensen onderling, maar zeker ook tussen mens en dier.

Veel mensen lopen vast tijdens het werken aan zichzelf en hun transformatie omdat ze hun eigen oude patronen, gedrag en/of overtuigingen niet zien of durven te erkennen. Iets wat je niet ziet of durft te erkennen kan je nooit veranderen, want je bent je niet bewust van je eigen gedrag of gebreken. Een ander kan je dan juist weer een beetje op weg helpen. Door jouw omgeving en de mensen op jouw pad te zien als spiegel, kan je een heleboel leren over jezelf. Zo kom jij weer een stap dichter bij jezelf, en na het (h)erkennen van een stukje in jezelf waar je niet tevreden over bent, kan je verder groeien door het los te laten.

Alles weerspiegelt zich in jou, en die spiegel lees je de hele dag door. Je maatstaven voor de wereld en voor een ander zijn een spiegelbeeld van je zelfbeeld. Iedereen die je ontmoet weerspiegelt één of meer facetten van jezelf, een aantal eigenschappen van jezelf heeft een ander ook. Dat helpt om elkaar te begrijpen. Mensen die totaal anders zijn spreken jou niet aan, die vind je niet sympathiek, ze zijn minder makkelijk te begrijpen. Dat wil nog niet altijd zeggen dat je een hekel aan ze hebt. Maar er zijn ook mensen die je erg irriteren. Als je die irritatie bij jezelf onderzoekt, dan gaan ze vaak over problemen die je zelf nog niet goed hebt uitgewerkt. Als jij je bijvoorbeeld ergert aan iemand die halve waarheden vertelt, kan dat komen omdat jij je daar zelf ook wel eens schuldig aan maakt. Of het herinnert je aan een persoon die dat doet en die jou daardoor heeft gefrustreerd.

Het kan ook zijn dat je iemand heel erg bewondert, mooi en wijs vindt, je vindt die ander een mooie ziel. Zelf heb je misschien een minderwaardigheids-gevoel of weinig zelfvertrouwen of je ziet niets moois in jezelf. Door die ander als spiegel te gebruiken kan je leren in te zien dat alles wat je in die ander ziet, ook in jou zit. Spiegelen is niets meer dan jezelf (je mooie punten maar ook je gebreken) in een ander terug kunnen en durven zien of een ander een spiegel voor durven te houden zodat ze zichzelf kunnen zien.

Nu is het wel zo dat je de zwakheden van anderen eerder in de gaten hebt dan die van jezelf. Bij iedere ergernis naar anderen toe is de vraag op de plaats: Hoe zit dat bij mij? Er zijn talloze eigenschappen in je medemensen die iets van jezelf weerspiegelen. Het is goed om de anderen voor hun functie als spiegel dankbaar te zijn, want daarin kan jij jezelf ervaren en ervan leren. De mensen waarmee je de meeste moeite hebt kunnen je grootste en meest inspirerende leraren zijn.

Natuurlijk is het fijn om vrienden te hebben die je bevestigen. Maar mensen die je tegenspreken, die zich totaal anders gedragen, die boos op je zijn of je voor ik-weet-niet-wat uitmaken zijn toch degenen die je het meeste vormen. Hoe beantwoord je hun kritiek, hoe diep laat jij je raken? Kun je respect voor ze opbrengen? Kan je ze zonder boos of geërgerd te raken antwoorden? Je moet deze mensen niet uit de weg gaan, maar probeer in te zien dat hun kritiek op jou vaak een ergernis is waarvan hun eigen conflict, hun eigen emotie de reden is. Net zoals jij dat soms bij een ander kan hebben. Het beste kan je die persoon vergeven, anders blijft de frustratie bestaan. Laat de ‘ergheid’ niet bij je binnenkomen, neem zonder emoties waar wat er om je heen gebeurt, erger je niet meer. Op deze manier overstijg je de kleinheid van je ego.

Spiegelen gebeurt zowel bewust als onbewust. Je kan spiegelen het best beschrijven als een stuk van jezelf in een ander terugzien en dat kunnen zowel positieve als negatieve dingen zijn. Alleen valt het negatieve meer op, omdat jij je daarbij niet prettig voelt. Spiegelen kan daarom voor veel mensen heftig zijn en als negatief ervaren worden. Je wordt soms geconfronteerd met een deel van jezelf dat je liever niet wilt zien of erkennen. Veel mensen gaan ‘op de vlucht’ als ze ergens mee gespiegeld worden. Ze verwijten liever de ander iets, wijzen liever naar buiten dan bij zichzelf van binnen te rade te gaan, wat dat omhoog gekomen gevoel over jezelf vertelt.

Stel je hebt een collega waar je veel mee moet samen werken. Het is een uitslover, iemand die graag in een goed daglicht bij de baas wilt staan. Jij ergert je daar aan… Op dat moment moet er bij jou een belletje gaan rinkelen. Waarom erger jij je aan dat gedrag? Wat zegt dat over jouw eigen gedrag? Hoe komt het dat jij je niet aan een collega ergert die de hele dag haar nagels vijlt en lui is, maar wel aan die uitslover? Hij of zij spiegelt een emotie in jou, dat gedrag roept iets in jou op.

Door naar je gevoel te kijken kan je erachter komen waarom jij je wel ergert aan de één en niet aan de ander. Zelfonderzoek kan heel nuttig zijn, zolang je het maar met liefde doet!

Juist door het spiegelen van een ander kunnen mensen die vastzitten in oude patronen – gedrag – overtuigingen, die delen van zichzelf weer gaan zien en leren deze te erkennen en te accepteren. Hierdoor ontstaat er meer heelheid in jezelf waardoor je jezelf en anderen beter leert begrijpen. Wees je bewust van het feit, dat de dingen die je in een ander ergeren, vaak de dingen zijn die je van jezelf nog niet hebt geaccepteerd.

We hebben allemaal een schaduwzijde, die bestaat uit onze verdrongen en weggedrukte eigenschappen en neigingen. Die projecteren we op andere mensen, het liefst en het meest dwangmatig op je eigen partner.

Projecteren

Projecteren doen mensen vaak als ze niet naar zichzelf durven te kijken, maar wel alle gebreken en fouten van anderen opmerken. Dat zijn dan juist die gebreken of fouten die ook in hen zelf zitten. Mensen die erg onzeker zijn, of het juist heel erg goed getroffen hebben met zichzelf projecteren hun eigen angsten en onzekerheden vaak op anderen. Sommige mensen erkennen niet graag van zichzelf dat ze ook slechte kanten hebben, zwak kunnen zijn, negatief blijven… Het is grappig om te zien hoe mensen de gebreken van anderen haarscherp kunnen zien maar diezelfde kanten niet in zichzelf willen erkennen.

De rolverdeling

Iemand die zuinig is vindt al gauw dat een ander een gat in de hand heeft, de gedreven zwoeger noemt iemand anders lui, waarom pakt hij of zij niet eens wat flinker aan?

Ja, waarom? Omdat er een automatisme optreedt in de verhoudingen: als de één een bepaalde rol op zich neemt, is die als het ware bezet en kan de ander die niet meer nemen. Je ziet het duidelijk als je met iemand anders op reis gaat. Is je reisgenoot bij vertrek zenuwachtig, bang om te laat te komen op het station, nerveus over allerlei details, dan ben jij tien tegen één rustig en kalm. Je neemt namelijk vrijwel automatisch de rol op je die overblijft, de tegenovergestelde partij. Je kunt dan zelfs gaan geloven dat jij van nature rustig en kalm bent en nou eenmaal niet nerveus wordt bij het reizen. Je kunt zelfs kritiek hebben op je reispartner: Maak je toch niet zo druk, ontspan! Maar ga eens op reis met iemand die nog veel onbezorgder is dan jij, dan merk je gek genoeg dat jij je toch een beetje zorgen begint te maken. Is deze persoon wel verantwoordelijk genoeg, heeft hij of zij wel gezorgd voor de tickets, klopt de vertrektijd, zijn alle kampeerspullen wel goed ingepakt?

Iedere relatie is een systeem en in dat systeem zijn bepaalde rollen te vervullen en het zoekt altijd naar evenwicht. Als de één zich opstelt als duidelijk, serieus en verantwoordelijk en totaal betrokken, dan wordt het erg moeilijk voor een ander om ook serieus en verantwoordelijk en totaal betrokken te zijn. Je wordt dan min of meer vanzelf de andere kant op geduwd, de lichtzinnige en speelse kant.

Zo zie je dat andere mensen altijd een hele mooie spiegel voor je kunnen zijn….of het nou iets moois is of iets lelijks is wat wordt weerspiegeld, spiegels zijn ontzettend mooi en waardevol. Door een relatie als een spiegel te zien, kun je ontdekken wat er in de diepte van jezelf verborgen ligt.

Bron: www.hamara.eu/inspiratie/spiegelen